Tutsak Kelebek Şiiri - Mehmet Rûmet Doğan

Bir yudum Onurlu kadın
ay parçacığı, Nur yüzlü bir direnişçi
Gider uzaklara elleri kelepçeli
Serindir Fırat'ın hırçın suyu gibi
Birecik kalesi gibi aşılmaz, mangal yürekli
Bir anadır O, yakalanır köy meydanında
Başı dik anlı ak, gözü hep dağlarda
Amansız bir şafak vakti O artık bir sanıktır
Oysa ki insancıl,barışçıl, hümanist bir tanıdıktır
Ardından ağlamasın yavruları yazıktır
Hiç bir çocuk anasız kalmasın günahtır
Güneş saklanır utancından, gamdan kapkara
olmuş bulutların arkasında
Bir yıldız kayar Urfa Sema'larında

Işık tutar bize yüreğinin meşalesiyle
Aydınlık olur karanlık yolumuza
Hey özgürlük savaşçısı nereye gidiyorsun?
Bizi bırakmaya terketmeye azmediyorsun
Berivan'ın,beritanın, arinin, zilanın, Viyanın
Yolunda azimle yürüyen cesur kadın
Söz verdin şehitlere boyun eğmek yok diye
Zulme karşı başkaldırdın pek çok kere

Ve yiğit bir kadın ayrılır usul usul aramızdan
bir tarafı haksızlık fırtınasına
Karşı gelen kardelen çiçeği gibi
Diğer tarafı eşitsizlik yağmurundan
sonra açan gökkuşağı gibi
Arkasına bakmadan yelken açar
Karanlık isyanlar Derya'sına
Yolunu gözler gözü yaşlı papatyalar

Badem çiçekleri gibi açan süzülen
Dalında aydınlık yarınlara dair
ışkınlıklar, tomurcuklar veren
Etrafındaki çiçeklere umut olan, yediveren
Esarete köleliğe diz çökmeyen
Kanından dürüstlük, şeref ve haysiyet akan
Yüreği ummanlar kadar engin
Mağrur ve asi duruşlu, kadın gibi kadın

Zalim Nemrut'ların pençesinde
Yüce Athena sana koğuş yoldaşı
Ve her zaman seninle olsun
Hz Eyyubun Tükenmez sabrı

04.04.16