TUTSAK ESİNTİ - II
Sen ey ruhumuza yapışıp,
Bizi tutsak alan esinti!
Çağlara renk veren kutlu nefes,
Uzak düşlerin ateşiyle,
Yak bizi yeniden…
Yitirilen her soluğunda,
Ölümün kucağına itildi şehirler,
Karanlığın ve ışığın sırrına karıştın,
Züleyha`nın ve Meryem’in gözlerinde…
Şairler çağlar boyu,
Kurşundan mısralar dizdiler senin için,
Güllerin solan kıyılarına,
Resimlerin oyuldu,
Kristal mermerlere,
Ve öylece karıştı hüznün,
Tarihin titrek damarlarına…
Güçlü düşlerini taşırdı,
Günlünde Züleyha,
Güzelliğin merhamet limanına,
Kabaran okyanusların,
Köpüren suların kalbi,
Senin ritminle atardı.
Şimdi ruhlarımız,
Küresel cennetler adına öldü,
Yitirdik bağrında seni taşıyan Leylaları.
Küresel çöküş çağındayız,
Bir bir yıkıldı uzak hayallerimiz…
Çağlardır sana doğru koşan çılgın atlar vuruldu,
Onarılmadı senin için yıkılan şehirler.
Gönlümüzde yalnızlık,
Gittikçe katmerleşirken,
Seni öfkeyle anıyoruz çoğu kez,
NEREDESİN?
Bizim için, asude bir bahar ülkesi oldu ölüm,
Bir kez olsun özgür bırakılmadı ruhumuz,
Duyguların ritminde beliriveren aşkları bile,
Paylaşan yok artık!
Ey Züleyha’nın, Meryem’in,
Çağları delen kutlu nefesi!
Uzak çöllerin ateşine saçılan,
Şiirleri ve şarkıları karıştır yeniden.
Sönük aşklarımızın titrek damarlarına,
Sönük aşklarımızın titrek damarlarına…
Kayıt Tarihi : 10.6.2020 11:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!