Tutsak Şiiri - Huban Asena Özkan

Olmadı, olduramadım
Onlarda oradan iyi akşamlar der
Açılır sonra kalemim yazarım sadece
Düzeltmeden bile hataları
Yazarım sadece
Kendimi yazarım
Seni yazarım, mücadeleyi yazarım
Seni yaşar, Senle yaşarım
Çocukluğumla birlikte seni yazarım
Derin bir nefes alırım sonra
Umut dolar içi, Özgür kalır bir an o çocuk
Sana tutsak ama
Şiir olur sonra yazdıklarım
Tutsaklığımı yazıyorum ben oysa
Aslında orada başlıyor şiir
Kendimi senden özgür bırakamıyorum
Öylesine bensin ki
Su içmeyi özlemek gibi
Oysa
Su içmek için bile kalkmıyorum yerimden
Seni yazmak için harcamak istiyorum o zamanı
Ama kalkıyorum sonra
Belimde büyük bir sancı
Kana kana seni içiyorum su yerine
Gereksiz her şey bence
Boş veriyor sonra o çocuk
Anı gibi bir hayal gözümün önünde
Yaşamadığın hayalin anısıyla yaşamak
Tutsaklık böyle işte
Sigarada yaktırıyor adama
Düğümleri çözmeye uğraşıyorum sonra
Çözünce de tutsak kalıyorum sana
Yine seni yazarken buluyorum kendimi
Nefes almak, Yada özgürlüğe kanat çırpmak gibi.

Huban Asena Özkan