TUTKUYLA BAKMAK
Yaşadığını hatırlatan duygu.
yokluğundaysa yaşamın
anlamının yitirdiği durum.
tutkuyla var oluyor herşey,
nefes alıp verdiğimiz
yeryüzünde.
bir iz bırakmalı.
sadece zaman geçirmek,
zaman öldürmek midir?
kendi halinde yaşayıp
kendi kendine ağlamak mı?
rüzgârın önünde koyulan
yoksa,
bir yaprak misali savrulup
yol almak mı ?..
herşey sıradan ve durağan olsun
ne mümkün!..
her nereye baktımsa
kimsenin farketmediği
güzellikleri karşımda buldum.
duygular en uçlarda yaşandıkça
hayat enerjisi içinde
sonsuz mutluluklar katar
tutkuyla yol aldıkça.
Aksaray/11/02/2025
Gökmen Yılmaz Erdem
Esenlik ve barış üzerinizde olsun.
Gökmen Yılmaz ErdemKayıt Tarihi : 11.2.2025 23:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!