Tutanak Şiiri - Melih Coşkun

Kırılganlığımın kaydını düşüyor
Şimdi bütün kalemler
Kandan mürekkepleriyle.
Morarmış gözlerimin çukuruna
Binlerce Akdeniz sığdırdım
Bir martının parıldayan gözlerinden gördüm
Sınırları acılarla çizilmiş dünyayı

Yalnızım diyorum sürekli
Şikayet etmiyorum ama
Şiirime kastediyor
Bütün gereksiz kalabalıklar.
Tökezleyip düştüğüm yerde
Üzerime basarak geçiyorlar
Farkına bile varmadan.

Hiç bir tutanakta yazmıyor seni nasıl sevdiğim
Ve nasıl sevdiğim kanatılmış ülkemi.
Yedi ceddimin hatırını soruyor sorgucular
Geceler boyu
Söyleyecek hiç bir şey gelmiyor aklıma
Adından başka..

Aşkın
En asi rüzgar kavgamın yelkeninde,
İçini seninle dolduruyorum
Bütün yalnızlıklarımın.

Acıtmıyor
Bileklerimi oyan şu kelepçe
Senin ellerimi bir kerecik olsun
Tutmayışın kadar...

2005