Tut ki bir rüzgar dım . Şiiri - Erhan Ünlü

Bakma öyle mahzun mahsun
Sen gidiyorsun bende .
Dünyanın kuralı bu sanırım
Biri çok sever
Biri terk eder.
Tadı kalır dudaklarımızda
Yüreğimizde acısı
Kalbimizde anıları
Bedenimizde yara izleri kalır.
Artık yoksun işte ,
Ne bir inancım kaldı Kimseye
Ne de bir güvenim .
Bak mavilim
Bu sahne de bitiyor
Perdeler kapanıyor ,
Hikayemiz şimdilik yarım kaldı.
Uğruna ölümlere gidip geldiğim
Bu sevginin yarım kalan perdesi.
Konuşacak o kadar çok şey varken
Bak mavilim konuşamıyorum işte.
Sadece gözlerine bakabiliyorum ,
Saçlarını okşayabiliyorum .
Oysa ki bakışlarım
Çok şey anlatıyor sana
Bir defa da olsa dinle gözlerimi.
Gözlerin gözlerimle konuşsun
Gidişin ikiz kardeşi değil miydi ölüm?
Belki
Belki bir daha göremem seni
Bu son bakış
Bu son dokunuş
Bu son öpücük
Bilmelisin ki
İlk gözyaşımın başlangıcı
Acının - hüznün
Temelleri sağlam atıldı bende .
Artık ellerini öpemeyeceğim
Kulağına sevgi sözcükleri fısıldamayacağım
Unut gitsin gözdem
Belki içinde küçük pişmanlıklar olacak
Bir sigara dumanı gibi
Süzülür giderim
Unut gitsin işte.
Tut ki bir duasın dilimde
Her sabah
Güneşin doğuşuyla
Ellerimi semaya kaldırıp
Seni anıyorum.
Tut ki bir şiirsin
Gecenin en uzun saatinde
Yüreğime dolanıyorsun .
Tut ki yüreğimde bir sonsuzluk sun ,
Ve sonsuza kadar
Seni yazacağım yüreğimi.
Tut ki
Yüreğim bir kafes
Ve sen
Mavi bir kuş
Sonsuza kadar orda
Yüreğimin tam da ortasında kalacaksın.
Tut ki bir rüyaydım
Uyandın
Unut gitsin işte
Say ki bir rüzgardım
Saçlarını okşadım geçtim
Ciğerlerine çektin bittim.