Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
mükemmel dizeler ve çok güzel bir anlatım.. yürekten kutlarım çalışmanızı..
Her şiir,kendi özgürlük alanı içinde okurunu tutarak bir şeyler söylüyor;kendi gerçeğinden dem vuruyor;etkiliyor okurunu.
Şiir,onu yazan bireyin etkilenişlerinin de ifadesidir aslında.
Bu dizeler topluluğununu barındırdığı gerçek onu imliyor.
Ne değin çok söz varsa,o değin büyük etkilenişe tabidir şair.
Değerli BAYSAL'ın anlatma uğraşı da bundan kaynaklanıyor zaten.
Kutluyorum güzel şiirinden dolayı Değerli BAYSAL'ı.
Erdemle.
Kanayan sadece diz olsa acıya daha bir dayanırdık da ama yüreklerimiz kanıyor dost, yürek kanamasını ne yapacağız.
Sabahıma düşen ve bir o kadar hüzünlü dizeler.. Bir milat mıydı yaşanan onca güzel günler. Dilerim özlemler son bulur. Okumak her zaman ki gibi güzeldi dostun kalemini.
KUTLARIM.. Saygılar
....DÜŞTÜM,AKAN KANDIR DİZLERİMDEN'
Düşmek diriliğimizi ve hareketliliğimizi gösterir.Demek ki başkalarının kirlettiği dünyayı korumak için uğraş içindeyiz.Tüm başkaldırılarımız bunun için değil mi?
Bu nedenle acılar bizim şiirlerin duvarlarının kerpiçleridir.Yürekten kutlarım sevgili BAYSAL.
yaşam çok görüyor üstadım insana bazı şeyleri,örneğin mutlu anları,çocucukluk döneminde çocuksu geçmiş günleri,gençlik yılarındaki hoyrat anları,özgürlüğün elinden alınıyor yaşamca,yada benim diye gördüklerin şiiriniz manidar ve fevkalade bir şiirdi,özlemler ortak olunca şiir dahada anlamlı geliyor insana üstadım.tam puanla candan tebrikler
'Sen gelmeden önce daha huzurluydum,daha güvenli,daha cesur...sen geldin kan revan içindeyim' demek geldi içimden Sn:Baysal,tebriklerimle listeme alıyorum,saygımla
Bir yürek mesafesi uzaklıklar , yakınlıklar .........yüreğinize sağlık saygılar + + ...............asena
Yüreğinize sağlık anlam ve anlatımı güzel şiirinizi ve sizi canı gönülden kutlarım kaleminiz daim ilhamınız bol olsun listemde saygı ve sevgilerimle.
güllerim kokardı
çalınmamıştı günlerimden
ötüşürdü kuşlarım
yeşil kırlarım
utanırdı maviden, köpüren dalgalarım
kök boyalardan solmaz renkleri
ilmik, ilmik kilimdi motifleri
aşklarım
sevdalarım
Duygulu, içten, anlamlı ve akıcıydı çalışma; yüreğinize, kaleminize sağlık diyorum, kutluyorum.Saygı, sevgilerimle.
sevgide tutunulacak dal olarak yürekçekabul görülene yaşanan korku dolu hislele şiirsel güzellikte tutunma.... Yürekten kutluyorum. Saygılar sevgiler....+10 tam puan
Bu şiir ile ilgili 37 tane yorum bulunmakta