Turuncudan Hallice Şiiri - Kadir Görkem

Merhaba güya ak adaletin kara hakimi.
Ben yalan dünyanın yaralanmış,kırgın sakini.
Asır oldu hayatımın ışığı söneli hayallerim soğuk ve artık sisli.
Sesim azıcık boğuk,tenimim rengi hafiften soluk kalbim durgun,buruk

Henüz on yedimdeyim belki ama beynim çin mahallesi.
Yolum uzun başın az ötesindeyim,evveli zaten hatalarla dolu.
Bir çoğu gereksiz bazısı nedensiz sonuçları hep acı hep bi duru.
Sesim azıcık boğuk,tenimin rengi hafiften soluk kalbim durgun,buruk.

Beni en son buradan gönderirken ders çıkar demiştiniz yaptıklarından.
Hazırlıklı geldim efendi bende çıkardım,bakın lügattan sildim kaybetme korkumu bana uygulanıp beni yok eden hükümlerin hatrına affıda çıkardım hayatımdan ben belki kurtulacağım bu bataktan yada alıcak beni en dibine ölmeye itecek,geri göndermeyecek bu öyle bi alıkoyma ki efendi belkide sevgiyi zihnimden silecek mahvedecek evet belkide mahvedecek en kötü ihtimal benide cehennemine sürecek zulmedecek.
Sesim azıcık boğuk,tenimin rengi soğuk buz kadar soluk kalbim,durgun buruk.

Bu arada demiştiniz ya sen bunu hakettin ulan benim gibi bi adam nasıl olurda bir şeyi hakeder hak iddia eder benim gibi bi adam nasıl ağlar neden gülümser niçin bunca acıyı çeker.
Ee vesselam galiba ağrıttım başınızı siz bakmayın bana bunlar üzüldüğüm zamanlardan arta.
Sesim azıcık boğuk tenimin rengi turuncudan hallice soluk,kalbim,kalbim mi ? O pes etti artık,yorgun.