Turuncu Geceler Şiiri - İbrahim Güner Yaka

Turuncu gecelerimiz olurdu seninle,
Bizden yana,utangaç ve sessiz.
Yıldızlara dalar giderdik bazen
Ellerimiz kenetli,
Ruhlarımız dilsiz.

Yaşlı çınar dinlerdi sadece
Gözlerde dillenen fısıltılarımızı
Dalgalar huzur getirirdi derinlerden
Ve dudaklarımız alırdı farkında olmadan
Dillenmeyen utangaç sıkıntılarımızı.

Zaman su gibi akardı sen yanımdayken
Sessizlik bile susardı sanki.
Ansızın kesilirdi gecekuşlarının sesi
Kalkan son gemi bilinmeze giderken...

Tedirgin değildi yılların ihtiyar akasyası
Severdi bizi,memnundu halimizden
Yaşlı dallarını savururken uslu rüzgara
Sarılır kollarımız,geçerdik kendimizden.

Gene turuncu gecelerim var benim
Gene ağlıyorum düşen her yağmur tanesine
Gene geliyorum buralara ama sensiz
İçimde sen, ben tükenmiş,ölürcesine.

Dalgalar huzur vermiyor artık
Ağaçlara selamı yok kuşların
Geminin ayrıldığı o lanetli yerden
Güneş gibi doğuyor çıldırtan bakışların...