Turuncu Düet Şiiri - Kağan İşçen

akdeniz güneşi ezik
rüzgarına gidişinin
bütün saatler gittiğin saat
bütün Adana gittiğin o sabah sislisi Adana
anılar acımasız yumruklarıyla toz eder
boğazımdaki hırçın kayalığı
içtiğim hasbelkader suda
sigara kokulu soluğun
kangrenleşirken yaza doğruları paylaşmak
üstünkörü fahişeleşir
masum ve mahzun dağınıklığıyla bulutlar

tohumlaşmalarımız polen saçtı
acılarımıza
limonata kadar serin kokulu
kan ter içinde sonlanıyor her şiir
sözcükler doyumsuz şehvetiyle
ismini yazıyorlar kağıdıma
ne söylesem ağzının kenarına uygun
ne yazsam öpüşlerinin öyküsüne has
dudaklarımızda aynı yaşlanma korkusu

turuncu düetimizde
kıyıya kaprisli gemilerin vokalliği
ara sokağımız bariton ağlamaklı
tek yandaşımızdı ayrılık
çocuk olmak isteyişimize rahat vermezdi
bulvar ağaçlarının münasebetsiz yeşilliği
şansını fena zorlardı insanoğlu
biz bütün belalı uzaklıklarla bizdik
kavuşma özürlü iki yalnızlık öğrencisi