Turnalar Dikmekte Yırtığını İnsanın

kalbim taze sereserpe
akıl ışığımda bir nimet filizlenmiş
yeni doğma o daha körpe
üstüme üstüme geliyor
ağaç söken rüzgarlar bulaş bulaş
oysa ben öyle ipinceyim ki
görülür kırılır kızarır içim
eğile boynum başım
yüzüm yere benim topraktan utanıyorum
topraktan
kızarmış al al çiçekler bana bakıyorlar uzaktan

beni sakının ne olur
oraya koymayın sakın
utanıyorum adını demekten
ar damarı çatlamış harflerin arasına
beni yapayalnız dağ başında bırakın
bir dalı henüz çürümemiş ağacın
süzüleyim yanına mahcup mahcup
o bilir ne olduğunu utancın

libasım olmadığında aklımı size vereyim penguenler
Ankara’ya gelin ne olur
size bol bol yuva taşı da veririm
sadece biraz perde istiyorum ayak ayak
o da özgürlükten kurtulmak için
dünyanın içi gözüküyor yırtığından
utanıyorum inanın
turnalar dikmekte yırtığını insanın

15/08/2020 yağmur...