Türkümün Gururu İstanbul

Ay, sularında süslenince gecende,
Güneşin nuru, erişince gündüzünde,
Tarihi gerçeğin; olunca gözlerde,
Sen dünya güzeli oldun! Şehrim, İstanbul...

Sende, ressamlara ressamlara tabiat model olunca,
Şairler, şiire sende ilhamı bulunca,
Esfabın, gözlerde zümrğt misali görününce,
Resminle, şiirinle, yeşilinle biricik oldun! Şehrim İstanbul...

İnciler dizili boğazın, dünyadaki şanınla,
Ilgın ılgın esen rüzgarının kutsal avazıyla,
Mabetleri başına taç diye takışınla,
Sen kutsallığınla aziz şehir oldun! Şehrim İstanbul...

Özlenen şehir oldunsa dünyanın kalbinde,
Aşıksa sana dünya, ben de aşığım ben de,
Oturduğun tahtın olmuşsa hep gönlümde,
Sen benim çok özlediğim oldun! Şehrim İstanbul...

Bardağımda iksir oldun, suyum diye içtiğimde,
Temaşa ederken seni, kendimden geçtiğimde,
Dünyanın seni kültürler şehri seçtiğinde,
Sen türkümün gururu oldun! Şehrim İstanbul...

(İstanbul, 2006)