Türkülerin Çocukları Şiiri - Agah Adıgüzel

yüzüme vuruyor gecenin ayazı
ellerim uyuşmuş
sokaklarda sessiz bir ölüm
ve camlarda umut sarısı gözler
bir yürür bir tökezler..

bir efkar gecesidir kıvranan
toprak damlı evlerde
sancı vurur gecenin bir yanına
öbür yanı türkülere sevdalı,
hazin bir öyküye gebedir gece
karlar düşüyor ölümün gözlerine

bir sevdanın ölümüdür tanıklığım,
aydınlığa özlemler büyütür,
hüzünlüyüm, naçar kalmışım
uyanabilmeliyim ölümden önce
okşayabilmeliyim gecenin bir yerinde
türkülerimin ayyüzlü çocuklarını

senin değil bu acılar
ateş yanan yüreğimindir,
yüz yerinden kan sızar
bin yıllık bir sevda masalıyım
kaynağı acılardan...
ince bir acıdır
sızılar durur...
bilirim her bir tadını,
sana suyun sesi gibidir,
bana harlayan cehennem ateşi.

ama çok yazık umudum;
böyle olmamalıydı,
bu bin yıllık sevda masalı,
böylesine önemsiz gibi
unutulmamalıydı..
çağıldayan yüreklerde
sıkışıp kalmamalıydı..

böyle yazılmamalıydı kısacası
yaşanması gerekirdi
ve efsaneler üzre
yayılmalıydı tüm evrene...

oysa mavi bir umuda sürmüştüm
yüzümü,
tadını dilime dolamıştım,
yüreğimdeki buzlar
belki de bu yüzden
hiç çözülmeyecek,
bu yüzden belki de
bu sevdanın türküsü
dilimden hiç düşmeyecek.