İstanbul Şiiri - Agah Adıgüzel

Bin hayal geçiverir gözlerimden İstanbul!
Aç gönül pencereni dinle beni İstanbul!

Saklı kalan tarihin elem verir gönlüme
Çözümsüz bir bilmece gizemlisin İstanbul!

Bazı yaşlı pir gibi saygın aziz ve kutsal
Bazı zeki afacan bir çocuksun İstanbul!

Sağanak yağmur ile dökülen ninnilerle
Sonsuz bir mutlulukla büyüyorsun İstanbul!

Oturalım seninle bir şiir sofrasına
Her dizede bin sevda seyredelim İstanbul!

Bir şair görüyorum Galata Köprüsü'nde
Gözleri kapalıyken dinler seni İstanbul!

Martıların kanadı özgürlük taşıyorsa
Orhan Veli gülümser şiirlerde İstanbul!

Nedimin laleleri açarken gazellerde
Nazım’ın özleminde nakış nakış İstanbul!

Bir sis perdesinin arasından bakarken
Aşiyanda Fikret’in nefesisin İstanbul!

O kadar azizsin ki bilmemek mümkün değil
Seni över Beyatlı her şiirde İstanbul!

Ne seni anlayabilmek ne de sensiz dünyayı
Mümkün müdür düşünmek bir ayarda İstanbul!

Şöyle bir dön çevrende sana bakan gözlere
Bir mahzunluk çökmüş mü anla artık İstanbul!

Eski sevda öyküsü dolaşırken dillerde
Sen keyifli bir aşksın, farklı bir aşk İstanbul!

Hiç boşuna üzülme ağlama deniz gözlüm
Bu sevda biter diye hüzünlenme İstanbul!

Sabahlar ne getirir, zaman neye gebedir
Bilinmez bu devirde anlasana İstanbul!

Herkes seni sevdiğini haykırır bin aşk ile
Bilirsin ki riyadır her halleri İstanbul!

Her vapur düdüğünde irkilirsin yerinden
Kimin için endişen, telaş etme İstanbul!

Alınma sözlerime darılma sakın bana
Gel beraber çıkalım surlarına İstanbul!

Topkapı'da sancağı Ulubatlı Hasanla
Dikeriken surlara yıkılmadın İstanbul!

Bütün dünya sana kalleşçe tuzak kurdu
Düşmedin hiçbirine biliyorum İstanbul!

En ıssız sokağında her yürek senin için
Her sevda türküsünde nakaratsın İstanbul!

Boğazda Kızkulesi nazlanarak bakıyor
Bir buse gönder ona üzülmesin İstanbul!

Sinan’ın rüyaları eskimedi her çağda
Emek kutsaldır sende gerçekten de İstanbul!

Biliyordun Kemal’i sakladın kem gözlerden
Bandırmayla gönderdin Anadolu’ya İstanbul!

Beni unutma dedin fısıldadın gizlice
O giderken ardından ağlamıştın İstanbul!

Ankara’dan çınlayan kurtuluş nidaları
Bitmemiş umudunu uyandırdı İstanbul!

Ve unutmadı Kemal’in bin sevdan yüreğinde
Koşarak hasret yoldan sana geldi İstanbul!

Düğün kurdu yeniden anlı şanlı bir düğün
Cumhuriyet altını (taktı) gerdanına İstanbul!

Gönüllerin tahtından inmeyen bin sevdasın
Seni nasıl sevmeyim, söylesene İstanbul!