Geçerken bir gün ulu çınarlı yollardan,
Tarihi hatırladım bin yaşındaki ağaçtan.
Kıvrımlarını gizlemiş, utanıyor bizlerden.
Dedeleri devlerdi, torunları cüceden.
Ulu dalları çınarın, savrulurken rüzgârda,
Bak el sallıyor bizlere, mazideki anılar.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim