Türkmen Kızı Şiiri - Ömer Çelik

Sevrler gördüm, zor günlerde ayırdılar ikimizi
Kederliydim al yanaklım, duvara çaldım sazımı.
Sen mısralarımda tuyuğ, sevdalarımın öznesi
İstersen bütün varımı, vermez miyim Türkmen Kızı?

Şu Kerkük'ün kalesine baba ocağımdır, derdin
Aşın, ekmeğin bölüşür, karıncayı incitmezdin.
Kum tipisinde, tufanda, kuşanıp nöbet beklerdin
Ezelden ihtişamını, bilmez miyim Türkmen Kızı?

Cihan-şümul müfrezeler, obalardan geçer iken
Kalpler incinmesin diye, olmazdı silah gösteren.
Dağlar, denizler aşılıp, fetihlerle coşulurken
Dünya huzur durağıydı, anmaz mıyım Türkmen Kızı?

Hak, adalet ağır geldi, garbın hit haramileri
Gizli-saklı mekanlarda, kayırdılar fitneleri.
Birbirine düşürdüler, kardeşleri, kuzenleri.
Ortadoğu talan yeri, görmez miyim Türkmen Kızı?

Krallarla mahiyeti, külçe dolu mahzenleri
Kurbanlık devede bile, baronların hisseleri.
İzinsiz kazma vuramaz, çölüne garip bedevi
Şu yağmayı, adaveti, yermez miyim Türkmen Kızı?

Bol teçhizat ve icazet, akar iken ötelerden
Elde kanas, dilde şarkı, dem vururlar kardeşlikten.
Semirip kuduruyorlar, şu müşrikler kalleşlikten
Dilsiz haykırışlarını, duymaz mıyım Türkmen Kızı.

Nemrut'a biat edenler, kor döker çeperlerine
Karanfillerin solarken, kan köpürmüş derelerde.
Kollarında kelepçeler, ak güvercinler nerede?
Zindanda zor günlerini, saymaz mıyım Türkmen Kızı?

Külliyeler yağmalanıp, vuruldu evler, mabetler
Katiller ile kol kola, kiralık, kahpe suretler.
Bosna'yı, Çerkezistan'ı, Gazze'yi göremediler
Dinmeyen göz yaşlarını, silmez miyim Türkmen Kızı?

Çin'in zulmü görülmüyor, Kıbrıs hala bilinmiyor
Karabağlı yetimlerin feryatları duyulmuyor.
Birbiriyle dalaşmaktan, geri duran da olmuyor
Senin asil duruşunu, sevmez miyim Türkmen Kızı.

Taş çıkarırlar Lehep'e, emperyalist, Siyonistler
Vardıkları her bir yerde; kan ağlar lisan-ı beşer.
Heba oluyor yüz binler; kenetlenmelidir eller
Hicaz yolları virane, gelmez miyim Türkmen Kızı.