Türkmen Şiiri - Abdurrahman Gülseren

Bir coşkun sel gibi durmadan akıyorum
Su başını kahpeler tutmuş bakıyorum

Uzaklarda beni çağıran bir şey, ses var
Bu sesi duyanlar bir feryat çığlık sanar

O ses ki hiç gitmez kulaklarımdan benim
Hiç bir şeyim yok tende bir can bir bedenim

Ufukda doğan güneşi gördüğüm her gün
Ne para ne mal mülk derdindeyim nede ün

Bir seda verip salmak istiyorum murat
O Türkmen derki "Yetiş, öldüm gardaş, imdat!"