Türkiye nereye doğru gidiyor?

İşte çoğumuzun kafasında böyle bir soru var ve biz bu soruya cevap bulmakta zorlanıyoruz. Her sorunun bir temel sebebi var. Mesele bu temel sebebi bulmakta: En tepedeki kendi altından başlayarak en alta kadar en galiz hakaretleri yapabiliyor. Biz nasıl bu hale geldik? Eğitimi küçümseyen, okuyanı tehlikeli gören, cahile ise kurtarıcı bir misyon yükleyen zihniyet saman altından gelişip durmuş… Aynı zihniyetin içinde beslenen çıkarcılar, çıkar çekişmesiyle birbirine girince iş ortaya çıkıyor. Anlaşılıyor ki her şeyin temelinde eğitim ve kültür yatıyor. Psikeard’ın 61. sayısında Serpil Yandı Vargel’in yazısından bir alıntı bu konuda ışık tutan nitelikte… Aklın yolu birdir, ne yapalım, okusun da, kimin okulu olursa olsun deyip gönderdiğimiz okullardan çıkan sonuç aşağıdaki alıntıda aydınlanıyor gibi…
‘’Kültür anadilinden kazanılır.
Aile içinde herkes herkese yalan söylüyor, kandırıyor, aldatıyor ise, bu ortamda yetişen çocuk için, yalan söyleme, kandırma normalize olur. Öğrendiği budur. Üstelik ötekini kandırmada aferin aldı ise, bu tür davranışlar pekişir. Sahtekarlık, ailenin anadilinde kurnazlık, iş bilirlik, becerikli olma, işi kotarma gibi desteklenen bir repertuara sahip olur. Bu çocuklar, ayaklarının üstünde değil de, ötekinin sırtına basarak yükselmeyi tercih edeceklerinden, gerçekte bedenleri güçlenmeyecek, kendilerine olan güveni tutsak kalacaktır. Güvensiz ve sahte cennetleri her an yıkıma açıktır. Her an, herkesin birbirini kandırdığı samimiyetsiz ortamlarda, kandırılmışlık hissi çok ağır gelir ve en temel ihtiyaç olan güven duygusunu imha eder.’’
Taze beyinler yukardaki alıntıda yazdığı şekilde doldurulunca, bilime doğruya fazla yer kalmıyor… bize de bu gün dizimizi dövmek düşüyor. Aynı eğitim daha da kökleşiyor. Biz hala eli kolu bağlı seyirci olarak izlemeye devam ediyoruz.