Türkiye Benim Şiiri - Mahmut Şevket Yurttaş

Marmara’da iş benim işçi benim.,
Ergene’de çeltik, pirinç benim.
İstanbul’da şehir, Sakarya’da yazı
Trakya’da ayçiçeği, Bursa’da yeşil benim.

Ege’de efe benim, zeybek benim.
Manisa’da üzüm, soma’da kömür,
Denizli’de dokuma, Pamukkale,
Aydın, Muğla’da güneş, deniz benim.

Akdeniz’de narenciye, muz benim.
Antalya’da Yörük obası, dağı benim.
Çukurova’da pamuk, Hatay’da din benim.
Mersin’de cennet benim, cehennem benim.

İç Anadolu’da seymen benim, oyun benim.
Kayseri’de Erciyes, Erciyes’te zirve benim.
Ankara’da türkü, Anıtkabir, meclis.
Konya’da Mevlana benim, Şems benim.

Karadeniz’de Köroğlu benim, Ilgaz benim.
Ordu’da finduk, Rize’de çay benim.
Giresun, Trabzon’da kolbastı benim.
Denizinde hamsi, yaylada horon benim.

Doğu’da mal benim, davar benim.
Kars’ta karakış, Erzurum’da kar benim.
Ağrı’da küçük büyük dağ benim.
Van’da, Bitlis’te göl benim, balık benim.

Güneydoğu’da göç benim, Koçer benim.
Batman’da petrol, Kilis’te kaçak benim.
Antep’te sofra, Diyarbakır’da sur benim.
Arap, Zaza, Kırman, Kürt benim.

Horon benim, zeybek, halay benim.
Karadeniz’de Laz, Güney’de Kıro benim.
Edirne’de Macır, Doğu’da Dadaş, arkadaş
Obada bey, ovada karaca benim.
DİLAN benim, HİLÂL benim, TÜRKİYE benim…
02.03.215-MANİSA