Henüz mesaisi bile bitmemiş bir sevda yaşarken yüreği, bakmaya kıyamıyordu yabancı gözlere. Yalan yalnış ne varsa hep onu buluyordu, hep onunla yaşıyordu 2. ve 3. şahıslar
ve bundan da haberi olmuyordu.
Mutlu olduğu her an ' ya biterse? ' diyordu.
' ya biterse? '
Hep kendi konuşuyor hep kendi cevaplıyordu ve her defasında haykırdığı kadar susuyordu. İçine akıtıyordu çığlıklarını.
İnsan hep haklı çıkarmıydı?
Hep çoğul yaşıyordu, hep coğul. Ah bir 'tekil' olabilseydi. Hep 'biz' yada 'siz' oluyordu hayatında.
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
kaleminize sağlık...........başarılar.........
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta