Türkan Dinçer Şiirleri - Şair Türkan Dinçer

Karşı koyamadık
içimizde esen kasırgalara
savrulduk oradan oraya
sönmüş volkanlar kalktı şaha
setler kurduk yakmasın istedik
engel olamadık

O gün
Kor oldu yüreğimde,
Ayrılık acısı
Dönüp bakamadım,
Kömür karası gözlerine
Başımı eğdim öne,

Çığlık ile ilgili bir konu yaz dediler bana
Çığlık nedir dedim önce
Yaşamımız her gün çığlık çığlığa geçmiyor mu
Her günümüz bir başka hüzün,
Her anımız bir başka sorun

Beklemelerimi verdim,
Sinop limanında gemiye,
Al götür kaptan dedim uzaklara,
Beklenmediğini bilsin
Özlemlerimi taktım geminin direğine,
Al götür kaptan, dedim

Deniz koyar analar, çocukların adına
Bilmesinler kölelik, yanmasınlar od’una
Anlayıp özgürlüğü, bir varsınlar tadına
Kurtuluş devrim diyen, karanfiller solmuyor
__Yıllar geçti aradan, hala yerin dolmuyor

Ben kadından önce insanim,
İnsanca düşünür, insanca yaşarım,
İnsanca güler, insanca ağlarım,
İnsanca düşünür, insanca cevaplarım

Benimde beynim, iki kolum,

Ben Anadolu yum gülüm,
Ellerim nasirli, tenim yanık
Kaslarım çatık, içim yanık
Sırtımda taşırım bebemi
Atarim yüreğimden kinimi
Bereketlidir topraklarım

2 Temmuz 1993 …
Yükseliyor dumanlar gökyüzüne
Yanıyor insanlar Sivas’ta,
Çığlıklar karışmış birbirine,
Gözlerini kan bürümüş,
Çember sakallı binlerce yobaz

Doymadınız yıllardır insan kanına,
İçtikçe daha çok vampirleştiniz,
Öğrenemediniz kardeşçe yaşamayı,
Anlayamadınız insan olmanın değerini,
Kuş kadar beyninizi doldurdunuz öfkeyle,
Sevmeyi, sevilmeyi bilemediniz.

Yetirdi beynim düşünmesini,
Tıpkı doğa gibi,
Kimse duymuyor çiğliğimi
Kimse anlamıyor
Yüreğimi kavuran ateşi,
Duyuramıyorum kimseye içimdeki isyanı