Turhan Toy Şiirleri - Şair Turhan Toy

geceler telaşla koşuyordu gölgeme
bir gece kuşu daha uçuyordu avuçlarından
yırtıyordu gecenin karanlığını baykuş sesleri
arz inliyordu yıldızların aksine
en sade suretini koyup çıkınıma /sırtıma atıp
seni sana terk ediyorum...

talan, aklımın en ücra köşelerinde
acziyetim, kitabelere düşmüş
silinen, can haritamdı tufanlarda
kovulmuştum yürek cennetlerinden
ruhum çırılçıplak kabuğu kırılmış
arzın dışına ötelenmekte

Kentin kuytu dipleriydi, gözyaşımla ıslanan
Hasret tırnaklarını geçirmişti beynime
Yanıyordu benliğim, sessiz, puslu gecede
Çaresiz sayfalarda, heceler ürkek, titrek
Aşk urganı boynumda ve şimdi
Susuyorum

umudun son kervanı geçiyorken dağlardan
ah çöle düşmüş gölge hemen gitme kal biraz
yüzlerinde serçenin gülümsemesi kalmış
emanetin hamalı asrın mültecisi var
müjdesini bekliyor ateş düşmüş sanrılar
mazlumun nefesinde eser tılsımlı meltem

Zaman sükût etti, hesabın ağırlığıyla
Cahil ve zalimane sırtladık emaneti
Emanet ki,
İhanetle titredi
Titredi dağlar taşlar
İnsan tuğyana köle

Zaman sustuğu an gözlerinde
Kaydım düşülüyor
Kayıp düşler ülkesinde
Canımda tuttuğum tüm çeteleleri
Asra yeminle kanatıyorum
Hakkı sabra giydirdiğimde

Taşlara yamanmış yüz
Kaskatı kramp mimiklerinde
Kutsuyorsun küflü kelimeleri
Ham balonlar uçurmak neyine

İfşa, çarpınca dağ yamaçlarına

suskuya teslim bakış yalarken yakamozu
hicran bohçalanır vurulur omuzlara
devri alem devrilir iki kaş arasında
avaz lal, korku kumral, hasretin sofrasında

komşu neredesin

kaldırımlarda tartaklanır faili meçhul cümleler
rüzgarın atına binmiş
nal izleri çıkmayan yolda
kangren bulutlarda dolaşır
çapalar toprağın altını
denize inat dağlarda yürür

tüner fecr kaldırıma
gurbeti çağrıştırır gölge
yönelirken yorgun yüze
kümelenir toprak sızı
kırılır parmakları rüzgarın
esmeye başladığında