Cânânıma olan derin aşkımı,
Sakın kimselere söyleme gönül.
Günden güne artan yürek coşkumu,
Yanılıp âşikâr eyleme gönül.
Kan değdi elime aceb neremden,
Gönülden Geçenler
Eşya baskısından kaçabilseydim
İnciyi denize saçabilseydim
Saçlarıyın durulama suyunu
bir kitapta okudum
“aşk bir görme kusurudur” diyor
kabul
ama n’olur
sen hep kusur olarak kal
Her ay zindan ettin kanını bana,
Işıklı dünyaya getirmeyerek.
Zehir mi ederdim hayatı sana?
Rahat döşeğinde yatırmayarak.
Dağılmaz efkârın zamane genci
Muhabbet sofrası kurulmayınca
Önemli kararlar almaya kalkma
Zihninde karmaşa durulmayınca
Düşünen kafanın yazan elleri,
Yön verse insana ne güzel olur.
Huzurun umudun güçlü kolları,
Sarsa insanlığı ne güzel olur.
Şahım senin gönlün Kabem olalı
Aklımı fikrimi yitirdim geldim
Soyha dünyasında bir dükkan açtım
Bir hafta geçmeden batırdım geldim
Aşk şehidi olamazsın boşuna
Mansur gibi meydanlara çıkmazsan
Sevginin kendince özgün dilini
Bilemezsin kalıpları yıkmazsan
Mirat-ı mücella gönlümüz bizim
Bir zerre de olsa tozdan incinir
Sahip ol eline hem de diline
Özensiz edilen sözden incinir
Yıldan yıla eriyorsun
İçin için çürüyorsun
Uçuruma yürüyorsun
Söz tutmazsın şahım niçin
Ben yanarım senin için
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!