Gönlümde açan güldün
Kalbimde doğan gündün
Her zaman bize güldün
Huzur kaynağı oldun
Ne güzeldi o günler
Ben bir kadınım
Anayım
Gecenin yarısında
Güneş doğdu yüreğimde
Yurdum aydınlandı
El ele omuz omuza eşimle ben
Gece bir fikir geldi aklıma
Şevkle sarıldım ve başladım çalışmaya
Sıra gerçeğe yönelmeye geldi
Düşmanlarım kına yaksın ellerine
Dostlarım gelsin yanıma
İnsanlık zenginliğe kök salsın istiyorum
Bir bahar günü başlamıştı aşkımız
Yıllar sonra darıldık birbirimize
Fırtına esti savurdu ikimizi
Dağlar girdi aramıza ayrıldık biz
Artık ne güneşim ne ayım doğuyor
Benim adım geveze
Çok konuşur, çok dinlerim
Bazen avaz avaz bağırmak isterim
Bağırırdı mı kendimden geçerim
Hava soğuk üşüyorsun
Can gözlerine bakarken
Gönlünde doğan güneşi gördüm
Yollarına dağ gülleri koyarken
Her gece rüyamda seni gördüm
Yandım yandım kül oldum
Diyarbakır güneşi başkadır
Doğunca gönüller ısınır
Sevgi ağacı kök salar
iyiliğe
güzelliğe
kardeşliğe
Açtım anaç ışıklara gözlerimi
Nokta nokta uzayan karanlığa
Kocaman kara bir iz sardı
Masmavi gözleri
Öyle bir ağrı var ki
Acısı gökyüzüne ulaştı
Çevirmeyin yolumdan aşkına yanayım
Alim aşkına gurbet ellerde kalayım
Pirim için yanıp yanıp kül olayım ben
Güzeller güzeli yolundan dönemem
Güzeller güzeli yolundan ayırmayın
Söyleyin beyler söyleyin
Nereye gideyim
Yarimden ayrılalı
Kavgam var benim
Şu dünyada sığınacak yerim yok
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!