Adı içsesime bulanan onca kadının seslerinde
onlarca ismimi hatırlarım
Ve her ölü imgenin boşluğunda birikmiş
o sesimi bırakmışlığım
keten kuşları, çulha kuşları, ispinozlar
ıslıklı ötüşleriyle
gevezelik ederken kırlangıçlar
iki kadın çamaşır yıkıyor
portakal ağaçlarının altında
düştümü ağzın rahmine
kelimesi yalnızlığın
artık gebedir dilin söze
tutuşur kül altı bilgeliğe
bir alev ki dünden eski
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!