dün gece;
karşımda
van gogh'un o tablosu gibi
asılı duran
gökyüzünün
bana en uzak yıldızını
en ümitsiz kaldığım,
herşeyden büsbütün vazgeçtiğim noktada
bir gülüveriyorsun ya yüzüme!
savaşta yakılmış, yıkılmış bir kentin,
herşeyini kaybeden insanlarının
terketmek dururken o kentten geriye kalan ne varsa
birisinin önüme
kağıt ve kalem
koymasını beklemekte değildim elbette
ama koydular...
hepsini bir bir sayamam şimdi
elele verip
sen çapadaçupada açıklara yüzerken
hani ben sığ yerinde denizin
şaşkın kalakaldım ya
korktum
güvenemedim kendime
önce kıyıya baktım bir
bu sana yazdığım
bilmem kaçıncı mektup
bir tanesini okuyabildin
sen daha
hepsinin yazılışı
esrik zamanlarıma denk düşer...
sana seni sevdiğimi söylemek
çok pahalıya patladı bana
uğruna canımı bile verebileceğim gülümsemenden
mahrum bıraktın beni...
herşey karşılıklı değil mi?
bak!
'neden sessizsin bu gece? '
sorusunun cevabı
çok ama çok basit:
'mutsuzum da ondan! '
'neden mutsuzsun böyle? '
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!