Ayrıldım vatanımdan
Bir melekle .ele ben
Can canan durduramaz
Ne diyelim ele ben
Gitmek hayıra çıkar
Herkes kendi makam penceresinden
Nizamı görürse bakan insandır
Dertleri dinleyip sırrı saklayan
Aç yatan görürse yatan insandır
Ömer gibi adaletten şaşmayan
İnsan var mücevher paha biçilmez
Yanında pırlanta altın sanırsın
Tebessümü bahar kelamı melhem
Dilinden yarana ilaç alırsın
İnsan var velidir .ama görünmez
Cibrilim yoldaşı gösterdi seni
Ne güzel komutanmiş fatih İstanbul
Mekke Medine kudüsten sonra
İslami sırada şanın İstanbul
Miraca çıkıp sana bakanlar
Erimiş bedenler olmuş bir toprak
Varlığın yokluğun sırrı kabristan
Ne hayal ne gerçek arada insan
Rüyanın düşlerin sırrı kabristan
Aleme efkarı sağ iken atar
Bir beden içinden sığmaz cihana
Beşikten mezara faninin kalbi
En yüce sevgili musafir hana
Cinandır cahimdir insanın kalbi
Kirlenir niyetle susuz arınır
İlaçmı kaynatır çaymı kaynatır
Yangın yüreğime şu kara demlik
Bazen tesellide bazen gamımda
Çilekeş sırdaşım şu kara demlik
Sabah doğan güneş akşamla iter
Eskiden ne güzel tahıl yapardın
Kara kazan seni kim kalayladı
Ataşi gördünmü hemen apardın
Kara kazan seni kim kalayladı
Şimdi ocağımda zehir küpüsen
Geldi bahar veda ettik karlara
Koyun kuzu çıksın yüce dağlara
Aç yüreğin bülbül öten bağlara
Nice bayramlara mutluluklara
Akıl ermez mevladaki sırlara
Katma dost arasını
Zan etmek cüheladir
Sır müminde emanet
Fitnede sermayedir
Aç gönül bağlarını
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!