Güneşim olmasan bana doğmasan
Doğacaksan diye hayalin yeter
Kış olsa kar yağsa yolum olmasa
İçimdeki senin baharın yeter
Yanımda gölge ol üstümde bulut
Ayrıldım vatanımdan
Bir melekle .ele ben
Can canan durduramaz
Ne diyelim ele ben
Gitmek hayıra çıkar
Herkes kendi makam penceresinden
Nizamı görürse bakan insandır
Dertleri dinleyip sırrı saklayan
Aç yatan görürse yatan insandır
Ömer gibi adaletten şaşmayan
İnsan vardır dilektir
İnsan vardır direktir
Bedeniyle bent olur
Baba yiğit yürektir
İnsan vardır melektir
İnsan var mücevher paha biçilmez
Yanında pırlanta altın sanırsın
Tebessümü bahar kelamı melhem
Dilinden yarana ilaç alırsın
İnsan var velidir .ama görünmez
Cibrilim yoldaşı gösterdi seni
Ne güzel komutanmiş fatih İstanbul
Mekke Medine kudüsten sonra
İslami sırada şanın İstanbul
Miraca çıkıp sana bakanlar
Erimiş bedenler olmuş bir toprak
Varlığın yokluğun sırrı kabristan
Ne hayal ne gerçek arada insan
Rüyanın düşlerin sırrı kabristan
Aleme efkarı sağ iken atar
İlaçmı kaynatır çaymı kaynatır
Yangın yüreğime şu kara demlik
Bazen tesellide bazen gamımda
Çilekeş sırdaşım şu kara demlik
Sabah doğan güneş akşamla iter
Eskiden ne güzel tahıl yapardın
Kara kazan seni kim kalayladı
Ataşi gördünmü hemen apardın
Kara kazan seni kim kalayladı
Şimdi ocağımda zehir küpüsen
Ağızdan çıkanlar amel sayılır
Herkes vicdanına uysun konuşsun
Gafil olan uykusundan ayılır
Bu dünyayı fani duysun konuşsun
Arifin gönlünde olurmu kin kir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!