Yine günlerden böyle, hüzünlü sonbahardı,
İçimde garip, çılgın,dinmez heyecan vardı,
"İLK"leri yaşadığım koca şehirde o gün,
Gözümü açtığımda göreceğim "İLK" vardı...
"İlk" çığlığı duyduğumda pası gitti kulağın,
Açtığında sabah gözlerini,
Herkesten önce, hem çoğu zaman,
Emanet olduğunu seninle olanların
Ve sana verildiğini ama senin olmadığını
İdrak eden derin bakışlarını sevdim.
Çaremsin en kara günümde benim
Merhemsin en derin Yaram da benim
Nefessin en kriz anım da benim
Sevgilim, bir tanem, özümsün benim
En zor zamanımda tuttuğum elsin,
dalında bekleyen taze meyveler
gayretle yolunda giden bedenler
toprağı zorlayıp gelen sebzeler
hesabı yapacak mühendis ister
binalarda taş üstüne taş dersen
Solmaz dediğin güller, yapraklarıyla dudak bükerken sana,
Vedasını haber verir, çaresizce solarken,
Çok özleyeceksin, bilirsin, dikeninin batmasını ve verdiği acıyı,
Gül de boynunu büker , sende boynunu bükersin,
Veda anıdır artık, ne yaparsın....
OLSAM
Bir kuş olsam,
Özlemlerimi unutacağım diyarlara uçsam.
Bir taş olsam,
Boşluklarını doldursam yıkılacak gönüllerin,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!