ve tünelinden girdik hayatın
gün oldu katran karası acıları bal eyledik
gün oldu sevinçlerimizde hüznü tazeledik
mazot rengi sis yağarken üstümüze
gökyüzünde yıldızlar kayboluyordu birer birer
ömrümüzün yarısında
yedi tepeli şehrin varoşlarında
bırakıyorduk geride
yitirilmiş gençliğimizi
gökyüzü buz gibi donuk zamana küşmüş
geçit vermezken efsunlu yıldızlara
nice yıldızlar kayıyordu
nice yıldızlar sönüyordu gözbebeklerinde
düşünce saçlara aklar
ölüyordu içimdeki çocuklar
geçiyordu yıllar
kaybolurken istanbulun kaldrımlarında biten gençlikler
ve hayat denilen tünelin tam ortasındayım
dönsen dönülmez gitsen gitsen gidilmez
mutluluklar hüzne feda edilmiş üç kuruşa satılmaz
Kayıt Tarihi : 20.1.2015 13:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!