Tuncay Ulak Şiirleri - Şair Tuncay Ulak

Gökten yıldızları koparıp sana verdim,
Kurumuş bir gül alıp sunsan ölürmüydün ki,
Deniz aşıp, dağ delip, yol geçip sana geldim,
Bir lahza cama çıkıp baksan ölürmüydün ki.

Ben olmasam sen ne işe yarardın?
Söylermisin bana...
Bu kadar güzel olabilirmiydin mesela,
Bir aptalın kalbinin ardına saklayıp,
Çirkin kahkahalarını,
Böyle güzel gülebilir miydin?

Gülüşümde masumluk,
Tavrımda saçmalık bul,
Ağlayışım çocuksu olsun
Farklı gözle bakma bana.

Aşkı bilmeyenlerden olayım,

Öyle zor ki isteyerek kopmak
Ve istesen de dönememek sana
Elinden oyuncağı alınmış çocuktan ne farkım var.
Konuş diyeceğim, susma diyeceğim,
Ama biliyorum sen yalnızca susarsın,
Dinlersin fakat konuşmazsın.

Başında yemenisi,
Sırtında eski siyah bir pardesü,
Soluk soluğa kalmış bedeni,
Düz yolu yokuş gören yaşlanmış gözleri,
Ve de kalmamış takatıyla,
Bir kadın geçer gözlerimin önünden,

Sabah oldu akşam oldu aramadın hiç,
Ne camdan göründün ne yola çıktın.
Senin için gece gündüz yanarken bu iç,
Hayrını ölçtümde hayırsız çıktın.

Karlar yağdı, güneş açtı hala kayıpsın,

Karşı dağda kar erir benzer gözüm yaşına,
Bacanda duman tüter rakip olur başıma,
Bırak yorma yüreğini sağdan sola taşıma,
Hem sağında hem solunda ben varım.

Kulağında çınlar sana olan her sözüm,

Bu gün bayrammış öyle dediler,
Ben artık bayramı bilemem oğul.
Teyzendir dayındır bir bir geldiler,
Gelene sevinip gülemem oğul.

Gelme bakalım anam diyerek

Bir ödev vermiştin hani,
İsmini ezberleyecektim.
On defa şiirlere,
Yüz defa kalbime yazdım
Ödevimi yaptım hocam.

Günler 23 saat, aylar 29 gün,
ve de yıllarım 11 ay, bilmece, çözün,
Biri '1' i götürdü bıraktı hüzün,
Sevmedi beni biri yoketti bende '1' i.

Mevsimlerim üç tane zaten,