Bir çift gölge var,kapıma dayanmış.
Ruhumda korku boynuma dolanmış.
Gölgeler gölge içine saklanmış.
Ben kalabalıkta hayalet adam,
Benimle derdiniz nedir gölgeler?
Dünya dolusu insan,çıt bile yok.
Yüz yüzeyken insan,biz bize azız.
Din iman,insanda olmaz ise çok
Çölde kum olsak,biz yinede yalnızız.
Güven,şimdi eskilerden hatıra
Uçurumun kenarındayım bazen
Bazense bir rıhtımın kıyısında.
Beynime mıhlanmış bir bilinmeyen
Sırtıma yük her fikrin kıyâsında.
Muâllâktayım herşeyden kaçarken
Neden kızgın? Kime kızgın gökyüzü?
Kimedir esen bu alevden yeller?
Dönmüş kâinatın secdeye yüzü
Sarmış ruhumu neşter gibi teller.
Titriyor ve inildiyor kapılar
Zaman erimekte, mekan yanmakta,
Ruhum kendine bir renk aramakta.
Karanlıklardan gelen gaib bir ses,
Sanki her gece, hep beni anmakta.
Ruh yorgun,ruh dargın,ruh korkak,ruh kayıp.
Nefesimle titrer ince bir kağıt.
Yarasa kör,çığlıklar arasında.
Tahta beynime çiviler çakılmış,
Oynar kukla,beynimin arkasında.
Aklım kesmez,fikrim cahil yancısı.
İnsan bu,gökten de düşer gözden de,
Gözden düşende ölürmüş gökten de.
Ölmek,kesilmek değilmiş nefesin,
Bin kuşlu cennet,içinde kafesin,
Olmakmış işte,ölüm denen fasıl,
Hayat:nefesi,almamakmış asıl.
Tek kurşun yükselse çenemden arşa,
Sanki tüm dertlerim bitecek gibi.
Delip geçse beynimi baştan başa,
Sanki ruhum dirilecekmiş gibi.
Üç beş tıkırtı geldi taşlı yoldan.
Bir infilak, bir çığlık kan bulutu
İşte bir savaşın tüm hikayesi.
Bir yetimin oyuncaktan çaputu,
Etmez şerefe denk tüm sermayesi.
Bir yanda kum gibi çelikten yığın,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!