Tunahan Ermihan Şiirleri - Şair Tunahan ...

Her zaman dilimde kelamı latif bulunmaz belki bilemem
Gözlerim eskisi gibi parlakta olmayabilir zamanla
Güldüğüm anlar azalıp suratım asılabilir
Tenimde kırışıklıklar saçlarımda aklarda olabilir
Tüm hoşgörüm zamana yenilmiş
Yazan kalemimle vedalaşmış

Kim demiş unutulmazsın diye gönül
Aştığın dağlara bak izlerin kayboldu karlarda
Geçtiğin çöllere bak hala kurak
Kokladığın çiçekler çoktan kurudu
Kim demiş unutulmazsın diye gönül

Ay düşmüş bu gece sevdiğim gökyüzüme
Ne yalnız gecelerim oldu sensiz bilmiyorsun
Ağlamakla varamadığım çok menzilim oldu
Ellerini gözlerini düşünerek uyku aradım pencerelerde
Sokak lambalarına mahkûm gecelerime
Bir yıldız dahi yansımazken

Alışırım bir tanem alışırım
Sensizliğe de alışırım
Kalbimdeki yaralar hiç sarılmadı ki
Kanayan kalbime de alışırım

Gözümden yaşlar seninle dinmişti

Ellerindi ulaşmak istediğim
Ve gözlerindi sonumun başlangıcı
Bir şiir yazdım sana önce
Sonra aşık oldum hasretine
İsimler taktım sana çiçek kokulu
Ormanlarıma düştü yangının önce

Gözlerim doldu gecelerce
Yummadım gözlerimi
Kendiliğinden aktı gözyaşım
İlk hasret gününün hatırınaydı belki
Dinmeyecek gibi gelen bu isyan
Kin dolu baktım geceye

Yaşanmış bütün her şeyin ardından
Unuttum dedikçe bütün hatırladıklarım
Bu adamın hali ahvali sizlerin eseridir
Gurur duyun
Kırık kalmış kanadıma
Bir damla merhem sürmediniz

hüzün satıyorum dostlar,
üstelik yıllanmış hüzün.
son perdesine gelinmiş bir ömrün
son gösterimine en önden biletler satıyorum!

belki güzeldir oynanan oyun,

Diyarı muhabbetten kovuldu yüreğim
Gül kokan bahçelerden ayrı düştüm
Hasret dallarında bülbül oldum duyuramadım sesimi
Şimdi sensiz hangi nebatat da meyve olayım

Lal olmuş dillere mahkum ettin kalemimi

İşte bayram sabahı ana
Her ne kadar gidemeyecek olsam da
Bayram namazına
Ben yine erken kalktım,
3-5 nöbetini yarım bırakmadım
Ve kılamayacağım namaz için abdest aldım