Tunahan Bozkurt Şiirleri - Şair Tunahan ...

Kahrolası bütün sınırları kaldırdım bu gece,
Herkes her yere gidebilir,
Herkes her istediğini yiyebilir, diyebilir, giyebilir; bendensiniz bu gece!

Bütün haklarını iade ediyorum hakkını yediğim bütün halkların,
İstediğiniz dilde konuşabilir,

Bir Ben, Benden İçeri
Bir dala konmak istiyorum artık
Orda uyumak, orda uyanmak
Orda büyümek, orda küçülmek
Orda açmak, orda solmak
Orda gülmek, orda ağlamak

Mutluluk
Mutfağın yanan ışığıdır bu gece

Mutluluk
Birbirine karışan çatal kaşık sesleri
Davulcunun tokmağıdır bu gece

Kafamız karışık, suratımız asık
Kılavuzumuz karga, yönümüz arka
Hasretiz arkadaşa
Muhtacız aşka

Öyle böyle değil

Ben sende insanı sevmek istedim, Ne bileyim dünyayı kurtaralım istedim birlikte, Yitip gitmeyelim taş duvarlar arasında, Gömmeyelim kafamızı toprağa istedim, İstedim ki biz de herkes gibi olmayalım, Sen de benim gibi gel-git istedim, Madem aynı yastığa baş koyduk, Aynı rüyayı da görelim istedim. Şımaralım, huysuzlaşalım, Gülelim, ağlayalım, Şiir yazalım, şair olalım, Savaşalım, silah olalım Barışalım, akit olalım Sürüden ayrılalım, Yem olalım, Biz bir başka olalım istedim. O kadar sağlamcı olmayalım, Bileğimiz burkulsun, Dizimiz kanasın, Sümüğümüz aksın, Herkes bize baksın, Biz kimseye bakmayalım istedim. İşin açığı; Ben sende insanı sevmek istedim, Ben sende kendimi görmek istedim, Bencillik benimki; ama olsun, Sen benim aynam ol, Davam ol, Ben ol istedim. Burnumuz pislikten kurtulmayacaksa da Kılavuz olalım ona, buna, şuna Sana, bana, bize istedim, Darağacına tek başıma gitmeyeyim, En azından celladım sen olma, Son dileğimi sen sorma, Bunu bana yapma istedim; Ama sen n’aptın, Defolup gittin! Tunahan Bozkurt - Mayıs 2012

Beyaz bir kağıdı görmek için yazıyorum, Boşa giden vaktin sersemliği, Ve uykusuz geçirilmiş bir ezelin intibasında, Ne rakı eşliğinde; ne de Ayşe, Fatma rüyasında, Beyaz bir kağıdı görmek için yazıyorum! Şairim demiyorum; ama ben de iyi yazıyorum! Dünyayı kurtaran adamdan geçeli oldu epey Ama bensiz de olmaz bu dünya! Çok bilmişlikle hiçbir şey bilmezliğin girdabında Uyduruk bir şarkının tenhasında Ve bir balkonun en ücrasında Ama en önemlisi, Beyaz bir kağıdı görmek için yazıyorum! Ne Karacaoğlan var bugün beynimde Ne de Nazım geziyor damarımda Ne mazlumum ne mağrur Öylesine bir hava tutturmak Ve ziyadesiyle, Beyaz bir kağıdı görmek için yazıyorum! Aşka inanmam; yağmurda romantizm olmaz! Hiç kimse hiç kimse için, inan, öylesine ıslanmaz! Senin o hayatımın anlamı dediğin İçini kendin boşalttığın Bir çekirdekten öte olamaz! E o zaman diyorum, Beyaz bir kağıdı görmek için yazıyorum! Aruz vezni, hece ölçüsü, uyak, cinas... Hadi ordan! Şiir, birkaç çiçekçi süsüne sığamaz! Bak işte görüyorsun En güzel şiiri ben yazıyorum Ama sadece Beyaz bir kağıdı görmek için yazıyorum! 2008 Bahar

Kalem uzatabilmek şehirleşmiş bir ruha… Buğusunda bir ekmeğin, “Ne var ne yok”lar saçabilmek ve paylaşabilmek o son lokmayı… Esnasında esnek bir mecburiyetin, Mahkum edebilmek üçüncül bir acıyı kendi sinesine… Bir “keşke” solurken nefes nefese, “Eyvallah” edebilmek “inşallah”lara… Sözlerin beyinleri taşıyamadığı bir anda, Gözleri; yargısız, sorgusuz ve bir o kadar da sonsuz, Feda edebilmek ne idiğü belirsiz bir adama… Saçma ile sapan ile saldırırken işbu üçüncü, Pepe olabilmek karşısında… Anlamlandırabilmek için sözcükleri, Yakarışlarla Allah’a… Kendisi savrulurken med-cezirlerle, Keşişleyebilmek soldan soldan… Esebilmek en uzaktan ve en yakından… Ve yine buğusunda bir bitmişliğin, Tükenmişliğin arifesi, Çaresizliğin ertesinde, Yüklemi ne olursa olsun, Öznesi “Biz” olan, Bir cümle kurabilmek… Mubah kılmışken “dünyalar arası” bir “sonculuğu” bütün yaşanmışlıklar, Üleştirebilmek yine de yarınını… Paydasına bile dokunmadan kendisi! İşte o yerde ve o zamanda, Mekansızlığın mekanında… T.Bozkurt - 2007

Ve yine boş bir sayfa, yine yalnızlık
Siyah bir şey dolaşıyor sayfamda, kafamda sorular
Soru işaretleri girmiş sıraya, konmak ister
Uykuyla savaşan gözler
Bir kuş sesi dinler

Sen, Sen fırtınasını bekleyen sessizlik Ezanını bekleyen imsak Bir misvak kadar ferah Bürgen kokan akşam üstleri Tütsüleyen geceleri Sen, Elleri tutulasıca Yüreği öpülesice Sen, Kaçıp giden raylardan Ok gibi çıkan yaydan Od gibi yakan kavuran Sepserin, depderin, yemyeşil Sen, Menzili duaların Mendili halayların Ve dili, lal olmuşların Sen, Zat-ı muhterem Zat-ı muhteşem Sen, Elleri tutulasıca Yüreği öpülesice Sen, Hüzün faslının kısık sesli bestesi Fecrin susmak bilmeyen serçesi Yok, kimsenin senden geçesi Sabah akşam, aç karnına tok karnına Rüyalara giresi, türküler söyleyesi Sen, Arabesk akşamların biricik yoldaşı Küçük âşıkların emin sırdaşı Şairleri kurtaran uyak arkadaşı Şimdi gel de bu yükü taşı Sen, Elleri tutulasıca Yüreği öpülesice Sen, Bir de yüzünü göstersen İşte geldim, burdayım desen Adresin versen, adın söylesen O zaman, Dile benden ne dilersen! Temmuz 2012, Maraş

Koptu inceldiği yerden, al işte! Bıçak kemiğe dayandı, seller azdı… Bir anlaşmazlık, bir anlaşılmazlık var bu işte! Bitti nihayet, aşka bakılırsa, çektiklerimiz azdı… Bağlar, bağlamlar, bağlantılar koptu! Sadakat, riayet, feragat; hepsi yoklar… Aşk, can, cici; siyaha çalan sevda birer koftu! Şimdi ayrılıklar, gözyaşları, hezimetler bizi yoklar… Üçüncü bir müdahaleye etmedi toprak müsaade! Yapraklar solmakta bir kez de biz yoluna… Kıvamımda sen solumaktayken ben, senden ziyade! Birileri fısıldıyor: “ ben sonuma, sen yoluna”… Bir şehirlerarası otobüs daha belirdi ufukta! Bir yol boyu daha hüzün aldım soluma… Bir kaçış daha; umut da nokta, ufuk da! Birileri fısıldıyor: “yeter artık, naçar soluma”… Kumbaramda hasretler, kalp kırıkları, yoz doğumlar! Bozuk çalıyorum, bozdurup bozdurup harcıyorum… Beni eli tutulur, gözü görülür bir güzel değil, tekerrürlerim doğrular! İntiharla meşgulüm şu sıralar; son jetonumu harcıyorum... 2006