Tuna'ya Gömülen Aşk Şiiri - Cuma Dumanlı

Buruk bir nisan akşamıydı;
Yağmur yağıyordu Tuna boyuna.
Ellerimizde yüreğimiz,
Yüreğimizde sevgimiz vardı.
Bükreş treninin son çığlığını duyduk Gara'dan
Ve kömür yüklü vapurlar geçiyordu Kanaldan
Islak bir özlem içimizde
Bir de sevda türküsü uzaklarda...
Sen benim son baharımdın yağmur bakışlım
Bitiremediğim son özlem şiirim.
Teninde vazgeçilmezliğini tatmıştım aşkın
Dahası kaç bayram yaşatmıştı kolların
Gözlerime resmini çizmiştin mutluluğun
Ve dudağında düğümlenen arzularım
Elim kolum bağlı,sana tutkundum...

Terkedip gidiyordun oysa;
Ardında bırakarak hasreti.
Bir çare bulamadık ayrılığa
Yoktu artık yüzündeki ışıltı da.
Yaşamak o gün anlamını kaybetti
O gün aşka mezar kazılacaktı...

Bir umut ışığı gözlerinde ararken
Ve sessiz dualarım arşa varırken
Her adımda hüznümüz arttı
Hüznümüz içimize aktı.
Birer birer yandı Mecidiye'nin ışıkları
Ve birer birer söndü bütün ümitlerim
yağmurlar gönlümüze yağıyordu
Benimse gözlerimde 'kal' diyen yalvarışım vardı.
Dokunsaydın yüreğime;
Sevdam bulaşacaktı ellerine.

Son kez olsun gözlerime bakmadın,
Sarmadın,ellerimi tutmadın
Mektuplarla sevinçlerimi de Tuna'ya attın...
Sana yazdığım son şiirimi okumadan
Karanfillerim elimde kaldı,almadan
Ve ardına bakmadan öylece
Öyle boynu bükük ayrıldık o gece.
Bir veda etmeden,sessiz ve sebepsiz
Oysa alışkın değildim yaşamaya sensiz

Kalsaydın; baharlar gelecekti,çiçekler açacaktı.
Gitmeseydin; gülmeyi öğrenecekti yüreğim.
Seni mutluluktan ağlatacaktım
Mecidiye sevinecekti.
Olmadı..O gün Mecidiye yasa büründü.
O gün tüm aşina yüzler üzüldü
Duydum sesini Tuna feryad ediyordu.
Biliyorum o gün melekler bile ağlıyordu.

Git,canın sağolsun
Göz ağlar,yürek ağlar
Bu yara gönülde nasır bağlar
Unuturum zor olsa da
Unuttum derim yada.
Git,sana hediyem olsun gözyaşlarım.
Elveda sevdam,hoşçakal yarınlarım...

Çılgın düşüncelerle yönelsem sana
Yer var mı güzel Tuna koynunda bana?
Kaç sevdalı sana iç döktü bilmem ama
Benimki çekilir dert değil,anla beni Tuna...