Evlat Şiiri - Fahri Bulut

EVLAT
Hatır, gönül, insanlık, nerede dedin evlat,
Dünü çok aratıyor, bu gün dünden de berbat.
Evlat ata tanımaz, saygısız oldu avrat,
Güzel geleneklerin, tümü mazide evlat...

Konuşan yüreklerin, yerini para aldı,
Vurgun ayyuka çıktı, ahlak sınıfta kaldı.
Ar, namus, utanmayı, yozlaşan düzen çaldı,
Güzel göreneklerin, tümü mazide evlat...

Hırsızlar varsıl oldu, namuslu ise fakir,
Hainler aklanırken, yurt sever oldu hakir,
Günümüzde ne yazık, aslan avlıyor tekir,
Güzel öğretilerin, tümü mazide evlat....

Dünkü devrimcilerin, çoğu tasma takıyor,
Eski yoldaşlarına, düşman gibi bakıyor.
Yağdan lığın yağları, paçasından akıyor,
Güzel devrimcilerin, tümü mazide evlat...

Evlat utanır oldum, tanış olan ahmaktan,
Evlat kalem bıkmıştır, dönekleri yazmaktan,
Sakın arkadaş tutma, yandaşlardan, yamaktan,
Güzel yüreklilerin, tümü mazide evlat...

Evlat onurlu yaşa, az olsun ekmek, aşın,
Rızazade, namerde eğme dik olsun başın,
Kamil insanı dost tut, önemi yoktur yaşın,
Güzel öğretmenlerin, tümü mazide evlat...
29. ARALIK. 2012
FAHRİ BULUT RIZAZADE