Tümdengelim Tümevarım Tümdengelim

suyu içerken gördüm bitmişliği… dil kırıldı, havzalar çöktü.
gecenin kızıllığında okuduklarımızla ele veriyorduk kendimizi.
kalem renklerimizle kapıları açılmalı uzağın ve kendimizin
- yalınlığıma uzak kalmamak için şiir kitapları ile örtüyorum
üzerimi ve köprülerimi, suyu içerken görüyorum bitmişliği.

suyu içerken gördüm uzağı… ilk dizem ile yerlerini değiştiriyorum.
hep yalnız bir imge olarak tanımlıyor beni yaşam düzencem.
- ahmet ’ e sorman gerek, diye anımsatıyor annem kurşun
kalem sesi ile suyun ötesinde, suyu içerken görüyorum uzağı.

suyu içerken gördüm aşkı… imgelerim yaralı, kentler kanıyor.
izdüşümünü bulamıyorum tümdengelimimin, izlerim ise uymuyor
hiç büyük ünlü uyumuna tümevarımın. gramerim unutuyorken
usulca bütün imge hatalarını, suyu içerken görüyorum aşkı. *

(*) dip not:

dillerimin, aşkımın, kavgamın akağı ve havzaları tükeniyor.
harfleri taşıyabiliyorum sadece ve ele veriyorum kendimi geceye.
bulduğum kalemlerle uçurtmalar çiziyorum ellerimin uzaklarına, oluşu;
- bir evren yalınlığını, içe dönük gelim ve varımlarımı, köprülerimi tümlüyorum.

kentlere ve kendime bakıyorum... türettiklerimi ve tükettiklerimi görüyorum.
uzak, yakın orada o kentler, sularına döküyorum ilk dizelerimi, kendimi ve
yer değişimimi böyle tanımlayabiliyorum ancak, ve tüm cevaplar kurşuni yalnızlığıma...
- denk düşüyor, adressizliğe, bu şiirin orta yerine, suyun ötesine, zor bir uzaklığa.

suyu biriktirerek içmiyorum, aşk için... kül damlaları mı? düş izleri mi ?
sesini ayırıyorum hızından zamanımın, tümüme senden geldi, düş izlerimdeyim,
ulanamayan uyumuma tüme, varımlığıma yalnızlığın damlalarına, büyüklüğüne...
- silmiyorum, imge hatalarımın yatağına çeviriyorum tüm sularımın akışını ve aşkını.

Haydar zeki
28.07.2004.
innsbruck