Be en az aydınlıklar kadar sevdim karanlıkları, su kadar susuzluğu, tokluk kadar açlığı...
En az açık kapılar kadar sevdim kilitli kapıları, denizler kadar kurak sahraları...
Mutluluklar kadar çok sevdim acıları, gülümsemeler kadar da ağlamaları...
En çok çocukları sevdim ve hep çocuk kalanları. En çok sevmeyi sevdim, hatta son kalan kırıntıları...
beklenmedik bir fırtınaydı gelişin...
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Devamını Oku
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
