Be en az aydınlıklar kadar sevdim karanlıkları, su kadar susuzluğu, tokluk kadar açlığı...
En az açık kapılar kadar sevdim kilitli kapıları, denizler kadar kurak sahraları...
Mutluluklar kadar çok sevdim acıları, gülümsemeler kadar da ağlamaları...
En çok çocukları sevdim ve hep çocuk kalanları. En çok sevmeyi sevdim, hatta son kalan kırıntıları...
fezayı bağlayarak yorgun kanatlarına
bir güvercin uçurup kıtalar arasından
çağırdın beni
geçerek birer birer sürgün kanyonlarını
derbeder koşup geldim ışıldayan tahtına
yarım koyup bir bardak kurşun rengi çayımı
Devamını Oku
bir güvercin uçurup kıtalar arasından
çağırdın beni
geçerek birer birer sürgün kanyonlarını
derbeder koşup geldim ışıldayan tahtına
yarım koyup bir bardak kurşun rengi çayımı
