Tüm kuşlar gibi vakti gelince...

tüm kuşlar gibi vakti gelince
uçup gittin uzaklara
kalbimin görmeden hissettiği
hiç sesini duymadan duygulandığı
pirinci bol sütlaç gibiydin.

tüm denizler gibi dalgalıydın
ne zaman mutlu olsam durulur
beni sessiz sessiz anlamaya çalışırdın
bardağıma koyduğum sıcak bir çay gibi
yudumladıkça azalıyordun.

tüm sabahlar gibi anlaşılmazdın
bazen güneşliydin, bazen yağmurlu
bana o kadar imkansızdın
ama yine de senin için yazıyordum
yüzünü görmediğim halde
sesini duymadığım halde
sana doğru gidiyordum.

tüm zamanlar gibi yalnızdın
bir ara göründün kayboldun
seni bulmak yaşamaktı
seni bulmak doğmaktı
ama ben seni bulduğum yerde
sen yoktun
sesin yoktu yüzün yoktu
zorlandım
üzüldüğüm çok gün oldu
ama atlattım.

desem de sakın inanma
Allah senin de yolunu açık etsin benimde
elbet bir gün kavuşuruz diyemem
tek taraflı kavuşmak yok ki kaderde!

bugün sana giden bütün yollar kapalı
ama olsun sen mutlu ol
alamasan da kalbimin mektuplarını
okuyamasan da ruhumun satırlarını
gönderemesem de adresine yaşama heyecanımı
belki benim limanlarımdan gemilerin geçer diye
yine de bütün gemilerimi senin limanlarına demirledim.