Ne çok üzülüyor, ne çok ağlıyoruz. Dünyaya ne çok yaşlarla akıp; ne çok, ne çok kurutuyoruz… Gerçekten yaş döküyor, gidenin ardından kuruyor muyuz! ...
Düşünüp, düşünüp Unutuyor! çok çabuk unutuyoruz.
Ne kadar büyüyor ne kadar “Ol”duğumuz sözle doğrulu-yoruz… Kara kuyulara dönüp aynı karanlığa yeniden yeniden gömülüyoruz!
Evvel ahir hırsla ve durdurulamayan bir öfkeyle kan döküyor, kardeş kanına büyük bir iştahla susuyoruz…
Karga bile leşini saklarken, ayıbını saklayamayan, gelincikler gibi toprağın üstüne yayıyor… yayılıyoruz.
Bugün seviştim, yürüyüşe katıldım sonra
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Devamını Oku
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
her zerremle utandım bende......-kaleminiz dert görmesin.sevgiyle kalın.
günümüz insanlığını anlatan ne duygulu bir şiir! sizi kutluyorum. ellerinize sağlık.
Neden bu kadar ümitsiz cümleler kurar bu güzel kalemin sahibi.Ümitvar olursanız .... Başarılar
aydın kalemınıze ve yuregınıze saglık saygılarımla
hala insanlık ölmemiş
saygılarımla
İbrahim Çelikli
İnsanlık sözde sizin gibi düşünüyor; ama iş başa düşünce, her türlü zulmü insana ve insanlığa uygulamaktan vazgeçmiyor. SEvgilerimle esen kalın!
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta