TÜM İNSANLARI
Vicdanın sesini ah duya bilsen!
Aydın insanlara bir kulak versen,
Nefsi ıslah edip hırsını yensen,
Kayırmadan sev der tüm insanları…
Dünya çift kapı han insanlar fani,
Nebiler, krallar, sultanlar hani?
Yaratan emanet verdi bu canı,
Devirmeden sev der tüm insanları…
Aklı çalıştırsan görün gerçeği,
Yarınları düşle unut git dünü,
Kemi adam etmez makamı, ünü,
Duyurmadan sev der tüm insanları…
Senden, şundan, ondan bana ne deme,
Herkes Tanrı kulu sakın hor görme,
Hep ben ben diyerek dur şirke girme,
Çevirmeden sev der tüm insanları…
Dönekler, hainler en büyük düşman,
Onları dost sanan olmuştur pişman,
Gaflet uykusundan kalk yeter uyan,
Şişmeden sev diyor tüm insanları…
Kulak ver vicdanın hep sızlanıyor,
Gem vur şu hırsına duy beni diyor,
Dost kalmadı düşman dişler biliyor,
Düşmeden sev diyor tüm insanları…
Aydınlar gafili uyarmak ister,
Kötünün eseri dargın ve küsler,
Akılsız koynunda çok düşman besler,
Sıyırmadan sev der tüm insanları…
Rızazade, cehle gel pirim verme,
Yine pişman olup kandırdı deme,
Uyaran aydına küfretme, yerme,
Ayırmadan sev der tüm insanları…
03.11.2020
Fahri Bulut Rızazade
Kayıt Tarihi : 4.11.2020 17:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kulak ver vicdanın hep sızlanıyor, Gem vur şu hırsına duy beni diyor, Dost kalmadı düşman dişler biliyor, Düşmeden sev diyor tüm insanları…
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!