Tüm Eserleri Şiiri - Kasım Kobakçı

Durgunluk sonrası, rüzgârları gibi,
Çekinmeden verdim, kucağına kendimi,
Kapadım, harap olmuş tüm pencereleri,
En içteninden çılgınına, tüm eserleri.
*
Artık, cumartesi annelerine döküyorum dizelerimi,
Buğdayın kokusu açıyor gözümü, ekmekçinin sepetindeki,
Yaşamaya başlıyorum, taze fidelerin coşkusuyla,
Güçsüz ama sabırsız, böylesine engin, istekli.
*
Fısıldarım ezgilerimi, tamamen kederin sesiyle,
Kim varsa hevesli, bir fincan kahve içmeye,
İnsanların coşkusuna, tam da o işte,
Nehirlerin ve ağaçların hatırına.
*
Yorgun gölgesinde, rüyadan uyanmak gibi,
Huzurlu sularına, bıraktım kendimi,
Kapattım, yıkık dökük tüm kapıları,
En bucaksızından hırçınına, tüm eserleri.