Tüm Bu Çektiklerin Şiiri - Kasım Kobakçı

Sezen nazarlarla süzdün, nafile.
Rüzgârdan umarsın, teselli niyetine,
Tanıdık evrenin, meçhul deseni,
Ufuklar misali, ürkek yüreğin.
*
Ocağını yitirmişi andırır nidan,
Vakit seherken, gerçekten göçmeyi dilersin.
Yaban ellerde, sorarmış mazidekiler zatını,
İhtimal bahçelerinde, rastlaşırız hani.
*
Sen yokken de, olduğu yerde bekleyen taşların,
Kendi özünle birlikte kimsesizsin,
Serpilirken öğrendiğin hiçbir şey değil,
Tüm bu soluduğun.
*
Duyan kulaklarla işittin, beyhude.
Ateşten beklersin, derman niyetine,
Görünen âlemin, görünmez dokusu,
Mesafeler kadar, titrek niyetin.
*
Meskenini şaşırmış gibidir sözün,
Tan ağarırken, sahiden ayrılmak istersin.
El kapısında ararmış, ecdat bedeni,
Belki caddelerde, denk geliriz bugün.
*
Eksikliğinle de, dikilsin ovaların,
Ruhunla baş başa, tek tabancasın,
Boy atarken bellediğin, ne varsa yalan,
Tüm bu tükettiklerin.
*
Hisseden ellerle dokundun, çaresiz.
Topraktan dilersin, şifa niyetine,
Aşina kainatın, yabancı sureti,
Sonsuzluk kadar, şüpheli göğsün.
*
Evini unutmuş, sanılan avazın,
Gün doğarken, harbi kaçmak seversin.
Dışarılarda gözlermiş, tarih seni,
Kimbilir, duraklarda kavuşuruz o dem.
*
Varlığınla da, kıpırdamayan duvarların,
Benliğinle yan yana, ıssızdasın,
Olgunlaşırken, tanıdığın tüm şeyler rüya,
Tüm bu çektiklerin.