Tüllerine sarmalanırdı ikindi güneşi

dağlarda tepeleme yığılmışken
ise bulanmışken karlar
mor göklerde

başımı buz gibi havalarda unuttum
postallarımı amansız taşkınlarda bıraktım
belleğimde
dışlanmış ülkelerin savaşları
gençliğimden nice tadına varılmamış
anılar geçti

kimileyin
bir hüzünlü mevsimden
kimi zaman
apansız bir muhabbet sedasından
dünyayı güvercin aklığından koparıp
yarasa koyuluğuna daldıran
türkülerdi söylediğim

sahi
mahcup bakışlardık
ürkütülmüştü savaşçılığımız
gelen o mahşeri fırtınanın karşısında
biz kesik seslerdik
sancıyan hayallerdik
sevda çiğneyip
kan tüküren

duygularımız ölesiye çölleşirken
bir damla suda çırpınırken
vurgun yüreklerimizi
kanlı bıçaklı eyleyen
o sevgiliydi

bahar yelleri gibi esip gelendi
bakışları şah inciler yüklü
yağmur donanmalarıyla doluydu
gelişi uzaktır diye
yağız bir geceye dönüştü devran
alevlerin diliyle konuştu rüzgar
hasret denizlerinde
niceleri yandı
kül oldu

yükselen ahlardan
göçebe kuşların kanatları tutuştu
birazda yanık koktu bedenlerimiz
o buradan göçeli
bizi
mecnun sınıfına katıp kaç zamandır sattılar
melon şapkalı adamlar

ufuk bir çizgiydi
ince bir çubuk gibi
üzüm salkımlarına uzanırdı dudakları
meleyen rüzgarın sesiyle
kısalırdı mesafeler
tüllerine sarmalanırdı ikindi güneşi
dağ başlarında
uçsuz bucaksız kırlarda
hep bizim sesimizdi yankılanan

o gittiğinden beri
bizi tufanlar vurdu
zifiri bir karanlığa kuruldu zaman
ağaran sabahların
maviliğinden damlayan soylu arzularımız oldu
iki fecrin arasında
feyz ve ilhamın şafakları güllendi
güneş gibiydi akçıl umutlarımız
gökçe manasını dokuyan yüreklerimiz
karasevdalıydı

sevinçten boşalmış kentlerin sokaklarından
bata çıka yürüyen ufuklardan
gelişinin haberidir diye
hep o sevgilinin
gül fırtınasını bekledik

redfer