Tüle kül,güle tül. Şiiri - Cem Erdemir

Ufkun üzerinde kanatları gözlerimin
Her gece yeniden unutanlardan birisinin
Açtığı elin yankısı tutar ellerinden
Kalbi kırık doğmuş gibiler
Sevdiği çocuklara öykünerek döndü gözlerini melekler
Bizler yanık kokusunu üzerimize yakıştıramıyoruz
Çünkü sen sana yetersin demek ne demek ?
Kök anlamı nedir gitmenin ?
O ki başka bir yerde ve hiç dönmeyecek olduğunu çok kere bildim.
Ve dönmez çünkü dönemez istese de
Başka sebepleri var ruhunu sahiplenenin
Yine de herkes bekledi onu ve kimileri acısını çıkarttı kendinden başkalarına.
Bana sorarsan ölüm bir yanılsama öyle olsa dolardı gözleri kalbimin.
Söylendiğine göre katılaştırılmış hüzün ve melankoliye yatgın taraflarımız merhem talep ediyormuş.
Böyle bir talep ne kadar eder piyasasına düşenin...
Ufukta bir yerde ateşi de boynuna düşmüş beyaz gökçenin
Oysa çok manasız geliyor pencereler açıldığında
Külünü yutunca da anlamıyorsak düşlemek kiri olur sözlerin
Bir gece eşsiz ezgilerini söylesin
Yatağını dört yana açsın misafiri
Budalaya yol gösterin, suratına tükürün hatır kalmaması için
İlk mercanın ve son insanın yüreğinde durması gerekir
Bizler sonu olmayan bir şey için
Bizler uyuşturan bir düş için
Ve yine çeşitli çatışmalar pahasına
Hazırlanmaya gelmiş gibi dünyaya
Sadece canını üflesin
Söksün dostlarının kalbini yine de kırmak istemesin
Yalnızı inciten onu öldürsün öyleyse
Bağıracaklar en dibinde
Sen yıkıla parçalana gitmeye hasretsin
Sallantılı zihnin bunu istesin
Bundan başka düş görmesin.