Bir ev kurun çatısı güven
Işığı sevgi,duvarları huzurdan olsun
Koltukları mutluluktan olsun, sarsın sizi
İçinne bir ses açın, o da çocuklarınız olsun
Manzaranız dosluklarınız olsun
Çeşmelerden akan çocuklarınızın rızkı olsun
Gül bahçesine hasret bülbülüm
Altın kafes sizin olsun, uçayım bu gün
Muştusu gelse, kavuşmak hayalimde!
Açın kafesi uçayım Rabbime; Bugün
İnsan terbiyecisi değilim.
Beni görünce korkuyorlar neden?
Elimde ki kırbaç,
Sadece kendim için.
Gecenin karanlığında.
Mezarlıgın ıssızlığında.
Toprakların iniltisi.
Taş duvarların öfkesi.
Ağaçların heybeti.
Sıralı taşların bekleyişi.
Küçük bedelerin sessiz haykırışı
Göçüp giden son nefesler
Kaybeden kim? kazanan ben
Size kaldı dünya iyi sahip çıkın
O son nefes sizdende çıkar
Ömür denilen şey.
Ellerimden akıp gitti.
Hayat dedikleri.
Bir nefeste bitti.
Bir rüyaydı sanki.
Göz açıp kapayana kadar bitti.......
Bin yıllık yoldan geldim.
Aç kapıyı.
Çok yorgunum.
Ört üstümü.
Bedenim uyur idi.
Ruhum yürür idi..
Eylül benim ikinci adım.
Hüzün ve bahar benim.
Yaprağın, mimoza rengi,
Toprağın kendine dönüşü,
Uykuya çekilişi; benim.
Ben Eylülüm........................
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!