Tul-i Elem Şiiri - Erkan Şenol

Yine eski hatıraları andım geçen gün,
Tûl-i emelimdin artık tûl-i elem oldun.

Savaştım seninle ve gömdüm son kez maziye.
Alaylı bir güldüm ki olsun sana taziye.

Bundan öte ne sen beni an ne de ben seni
Kazıdım belleğimden resmini ve sesini

Kurtuldum, kurtuldum artık nazından, sazından
Uçmasam da kuşlar gibi, hürüm en azından.

Tûl-i elemsin bana son nefesime kadar
Sanırım sinenden daha şirincedir mezar…

Tul-i emel: Sonsuz arzu
Tul-i elem: Sonsuz keder