Tül Gibi Şiiri - Aşık İsmeti

Şu dünyada neden ise bir sana
Sarılmışım tutunacak dal gibi.
Vefa nedir göstermedin hiç bana
Uzaklaşıp durdun neden el gibi.

Bu garibin yüzündedir elleri
Gözlerimden akıtmışım selleri
O taraftan esip gelen yelleri
Dönüp yönüm kokluyorum gül gibi.

Sevdalıyım alem duydu sır değil
Varlığımız uzun boylu var değil
Bedenimiz ruhumuza yar değil
Topraklara karışırız kül gibi.

İsmetinin defteri var dürülür
Yol üstünde garip mezar görülür
Zaman ilmek ilmek olup örülür
Üstümüze örtülecek tül gibi.