Tükür Yüzüme Şiiri - Yılmaz Tizgöl

Padişahın kızı, şahın gözdesi.
Aşk masallarının, elzem öznesi.
Acem aşıranın, mahur bestesi.
Durupta dinlersem , tükür yüzüme.

Burnu göğe bakan, kibri zarrafa.
Altın olsa eğilmem, ondan tarafa.
Her mücevheratı, dizsede rafa.
Dönüpte bakarsam, tükür yüzüme .

Değer verdim diye, sanma ulusun.
İstersen gonca ol.dalda kurursun.
Eyvallah etmem ben, huyum kurusun.
Sözümden dönersem, tükür yüzüme.

Ferhat a şirindir, mecnuna Leyla.
Sanırsın rakiptir ,güneşle ayla.
Çölde susuz kalsam, olsan vahayla.
Bir yudum içersem ,tükür yüzüme.

Gözün yükseklerde beğenmiyordun.
Her şeyi herkeste, bol sanıyordun.
Sözüm ona beni çok seviyordun.
Özümdem dönersem, tükür yüzüme.

Pişman olsan da ha... dönme demiştin.
Bensiz bir gün bile, gülme demiştin.
Gönlümü almadan, ölme demiştin.
Affına gelirsem, tükür yüzüme

Helal lokma için, koştum bir ömür.
Balıklar suda, kuş havada ölür.
Oldu istediğin, saltanatın sür.
İltifat edersem ,tükür yüzüme.

Et tırnaktan ayrılır mı? ayırdın.
Bal kozadan kayrılır mı? Kayırdın.
Eşimden dostumdan sıtkım Sıyırdın.
Muhabbet edersem, tükür yüzüme.

Bu gözler her gece, ağlamaz sanma.
Burnumun direği, sızlamaz sanma.
Vebali büyüktür, bağlamaz sanma..
Hak helal edersem, tükür yüzüme.

İşte defter, alnım açık yüzüm pak.
İster çarmıha ger, ister çivi çak.
Nemrudun narında ateş ile yak.
Dönüp e ah dersem, tükür yüzüme .

Yılmaz Tizgöl
Moskova
27 05 2021