Tükür! Şiiri - Erkan Çapraz

Kin, nefret ve öfkeyi yükleyip fırlat dışarı.

Sonra ayakuçlarınla ez o tükürüğü…

Toprağa göm,

İçindeki nefreti…

Yüreğinde birikmiş intikam hırsını,

Bir solukta

Sal gitsin…

Cesaretin kalmışsa,

Dön tekrar ve geçmişine şöyle bir bak…

Hesaplaş, kendinle ve yarattığın canavarlarla…

Tükür…

Kin, nefret ve öfkeyi yükleyip fırlat dışarı.

İntikam bezlerin kurusun.

Unutma ki onursuz bir intikam

Senin yok oluşun olacak…

Al eline ölülerinin kefenlerini,

Sor, intikamdan eser kalmış mı,

Bedenlerini tüketmiş bir nura sarılmış ruhlarında…

Cevabını bulamadıysan eğer,

Yüzünü toprağa dön ve tükür tekrar

Kin, nefret ve öfkeyi yükleyip fırlat dışarı.

Sen, kardeşimdin bir zamanlar hatırlıyor musun?

Seninle, bir hiç uğruna kavga etmediğimiz günlerin öncesinde…

Hatırlıyor musun?

Annemiz Havva’nın bereketli göğüslerine dayanıp

Ne çok yaşam yudumlamıştık hatırlıyor musun?

Sen, kardeşimdin benim…

Seninle aramıza diğer kardeşimiz girdi,

Ve sen kardeşim, aldandın diğer kardeşimizin lutfettiklerine…

Beni toprağa gömmeyi öğrendiğin karga hala dolanıyor tepemizde

Biz birbirimizi bile gömmeyi daha öğrenemedik kardeşim…

Hatırlıyor musun, beni Cudi’de yaktığını?

Ya seni …. kardeşim,

Oysa, Cudi’ye Nuh’un yolladığı güvercinler konmuştu…

Ben, Nuh’a demir atacağı yeri gösterdim.

Ben Habil’dim, Sen Kâbil…

Ben Kâbil’dim, Sen Habil…

Tükür şimdi…

Kin, nefret ve öfkeyi yükleyip fırlat dışarı.

Hangi kutsal kitaptan sorarsan sor…

Ya ben zalimim, ya sen!

Ya ölen benim çocuklarım, ya da senin!

Söyle bana kardeşim,

İçimize kök salan bu öfkenin sebebi,

Cennetten çalınan elmadan mı yadigâr!

Ey Tanrım!

Al bana ve babama yasak ettiğin elmayı!

Kaldır aramızdan, bize zincirlediğin intikamı!

Sen ki, bizi birbirimize düşman olarak indirmiştin yer yüzüne,

Şimdi, göster tekrar bize vaat ettiğin huzuru!

Mesih’i göndermen gerekiyorsa,

Ya da Mehdi’yi!

İşte tam zamanı.

Tükür şimdi!

Kin, nefret ve öfkeyi yükleyip fırlat dışarı.

Tükür ve geçmişinle hesaplaş!