Tükenmiş Şiiri - Ensar Tatar

beni bana bırakma...
bırakmaki yaşamak için bir nedenim olsun...
senden kalanlar yetmedi bu yüzden
bu yüzden kahredeşim kendime,
arayıpta bulamayışım, bu yüzden...
takvimden yapraklar düştü, bak birer ikişer
ben geçtim kendimden.......
senden geçmedim,,,,geçerken kendimden....
seninle kalmışım, bir yanımı saklı bırakmışım..
aşka dair bütün ümitler filizlenmiş bağrımda
yine yarım, yine eksik kalmışım....
olmazların gölgesinde, serinlik arama....
giderken, yüreğimde kor var ama.
bıraktığın onca değer, eşiğimde duruyor.
her sabah her akşam benimle yüzleşiyor...
ey sevgili! ! ! kanatma yaralarımı
bende bıraktığın yürek yangının.
ateşten gömlek giymişim,
her anım yanıyor,şarkılar susuyor...
nakaratında,eşlik etmek bir ömre değer şarkılarımızın...
köşebaşlarında,duyurduğun adın...
kendinde bıraktığın,teninde kalmışlığım
sakallarımdan fışkıran bu çocuksu yüz
bu minyon sevda, ben sana sürgün sen kaçağımsın
evvala yitiğim oldun, sonra kaçağım....
oysa seninle öğrendim, mevsimlerin gelip geçtiğini..
ben yazınıda gördüm istanbulun.
en garip en tükenmiş halimle sevdim.
mevsimlerin içime değerek geçtiğini,
seninle farkettim,sen bilmeden...
önceleri sevmezdim kışı,
seninle sevdim karın yağışını..
sonbaharında kaybettiğim gülüşünü
ilkbaharında kucakladım gelişini....
ilk cemre senmişsin,
ilkinde aydınlatmışsın tüm evrenimi
düşmüşsün gözlerime, yanaklarıma değmişsin
ağlamayı hatırlatmışsın en olmaz halinde...
savurmuşsun baharı, deliliğe vurmuşsun
kızgınlıklarında bile güzel kalmışsın.
kırılganlıklarında manidar...
saklasanda kendini,aynalarımda kalmışsın...
ocakta tüten kahvenin buharında,
içimi dolduran dumanda
aynı gökyüzünde,gökkuşağımın renklerinde saklı kalmışssın.
bakınca bir benim görebildiğim,tüm ayrıntılarda
seninle sensiz kalmakta güzel
inan alışmaya çalışıyorum alışmaya
yine değsede ciğerime keman taksiimii
bilmediğim notalarda sen çalıyorsun......

gitmesine giderim,,,
dönmesine dönerim kendime....
varlığın izin vermiyor......EY SEVGİLİ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !